Maashorst

De jacht op de boodschapper!

Hierop leek het in de commissievergadering voorafgaande aan de raadsvergadering waarin de rapportage over theater Markant werd behandeld.
Van alle coalitiepartijen moest de voorzitter van de rekenkamer, de opsteller van het rapport, in de verdediging. Als boodschapper van de bestuurlijke chaos rond de relatie van het college van B&W met de directie van theater Markant, moest de heer Hindriks veel zaken uit het rapport tot wel drie keer uitleggen. De oppositiepartijen SP en Gewoon Uden beperkten zich tot het vragen om een toelichting van het rapport op enkele punten.
In de raadsvergadering, die 5 voor half elf begon en tot kwart voor twee s ‘nachts duurde, kwamen de wethouders Nota en Bakermans aan bod.

Allereerst vroeg de SP naar het waarom van te late en zelfs verkeerde informatie over met name de financiële gang van zaken bij Markant. Ook het feit dat er al vier jaar geen Raad van Commissarissen meer was, vroeg om opheldering. Ook de overige raadsfracties hadden vragen over de gang van zaken.
Het antwoord van met name wethouder Nota was ontluisterend. Met het voornemen van het college om Markant in de toekomst te privatiseren was de raad van commissarissen maar niet meer ingevuld en de raad werd pas van informatie voorzien als de wethouder dit nodig achtte.
De raad kon dus onmogelijk de situatie deugdelijk beoordelen.
Te laat en niet informeren wordt een politieke doodzonde genoemd en om je geloofwaardigheid te bewaren, dien je in zo’n geval af te treden.
Echter niet deze wethouders, wier fouten door deze coalitie met de mantel der liefde en gemakzucht worden bedekt.

Dit leidde tot de cynische SP-motie om voortaan maar twee keer per jaar met de raad bijeen te komen, namelijk een keer om prins carnaval te installeren en een keer om in een kwartiertje de begroting vast te stellen.

En de wethouder(s) klungelen lustig verder met onze centen!
Begrijpt u het nog?

Jan Verbruggen, raadslid SP