Maashorst

Al meer dan een jaar loopt er binnen de gemeente een discussie over het accommodatiebeleid. De toekomst van wijk- en buurtgebouwen hangt daarvan af, evenals het lot van tientallen verenigingen en vrijwilligers. De gemeente wil het aantal accommodaties fors terugbrengen en per ‘gebied’ nog maar één gesubsidieerde ‘Multifunctionele Accommodatie’ (MFA) hebben. En een ‘gebied’ is veel groter dan een wijk. U moet zich voorstellen dat Melle, Raam en Hoeven één gebied vormen, of Bitswijk, Vijfhuis, Bogerd en Groenewoud.

Nu zou je verwachten dat de politiek zo’n belangrijke zaak zelf met de betrokken mensen wil bespreken; uiteindelijk gaat het om duizenden mensen die er belang bij hebben. Maar niets is minder waar. Burgemeester en Wethouders hebben voor deze zaak een duur adviesbureau ingeschakeld en de mensen van dat bureau praten met de betrokkenen. Op veel avonden is zelfs geen wethouder te vinden. De meerderheid in de gemeenteraad maakt het nog bonter: die wil alles aan B&W (lees het adviesbureau) overlaten. SP-raadsleden zijn (ongevraagd) wel aanwezig op deze avonden om te luisteren wat de mensen vinden en met welke problemen ze zitten. Steevast roept zo’n mijnheer van dat adviesbureau dat er wel raadsleden aanwezig zijn, maar dat het vooral niet de bedoeling is dat die meepraten of in discussie gaan.

En dus zitten al vele avonden honderden mensen te praten met iemand die ze niet kennen en niet ter verantwoording kunnen roepen. Op zijn beurt kent die persoon Uden niet. En zo’n persoon draagt geen enkele politieke verantwoordelijkheid. Hij handelt ‘in opdracht’ en kan elk moeilijk punt omzeilen.

Het zijn avonden waar mensen van alles mogen ‘roepen’. Telkens weer krijgen ze de vraag vooral te zeggen wat ze willen. Maar nooit horen ze wat de concrete plannen zijn van B&W. Of wat er mogelijk is. Was het bij de eerste serie avonden behoorlijk druk, nu zie je de aantallen mensen fors teruglopen. “Ik heb er geen zin in om voor de derde keer weer te gaan roepen wat ik zou willen; ik wil nu wel eens horen waar we aan toe zijn en wat er mogelijk is”, zeggen velen.

Het bureau in kwestie heeft vorig jaar zijn eerste rapport afgeleverd. Zelden heb ik een slechter stuk gelezen. Het was wazig, wollig en had weinig te maken met wat de mensen naar voren brachten. Desondanks – of misschien juist daarom – kreeg het bureau een vervolgopdracht om het accommodatiebeleid verder te begeleiden. Onbegrijpelijk was destijds mijn oordeel in de raad. En dat oordeel heb ik nog.

Ik vind het buitengewoon slap dat de wethouders niet zelf deze discussieavonden leiden. Dat ze geen verantwoordelijkheid nemen om ook moeilijke zaken met de mensen te bespreken. Ik vind het ook onbegrijpelijk dat de meeste fracties niet zelf met de betrokkenen willen praten, zoals de SP al meermalen vergeefs voorstelde.

Misschien zit daar wel een van de grootste verschillen tussen de SP en alle andere partijen: je moet het samen met de mensen doen.

Tot slot: ook Uden moet de komende jaren fors bezuinigen. Eén tip heb ik wel: stop met die dure adviesbureaus die als buffer moeten dienen tussen de politiek en de mensen. Dat spaart veel geld en het overbrugt de afstand tussen kiezers en gekozenen. En daar gaat het toch om, nietwaar?

Spencer Zeegers