Maashorst

Wat een prachtig resultaat, 60 van de 96 mensen in de bijstand hebben een baan gekregen en zijn daarmee uit de bijstand geholpen. Dit is te lezen op kliknieuws en onze andere lokale leugenaartjes.

Hoe meer ik zuip hoe slechter ik ga schrijven, dat bewijst de kop van dit schrijfselke. Beste lezer, als oude kroegtijger weet ik als geen ander waar alcohol toe in staat is. Menig kastelein weet dat ook. Een goede kastelein kent zijn pappenheimers en zal wanneer een klant in een vrolijke bui is hem vlot bier of een borrel schenken in de wetenschap dat die vrolijke bui alleen maar vrolijker zal worden. Wanneer een neerslachtig of erger nog, een persoon met een kwaaie kop binnen komt, zal ook deze stemming verergeren bij de man of vrouw in kwestie. Oppassen geblazen dus met schenken.

Verdraagzaamheid, dit woord schijnt niet te passen in het Udense. Erger nog, onverdraagzaamheid past beter in sommige wijken. “Nieuw” is beter wordt vaak gezegd, maar met “nieuwe wijk” gaat dat dit keer niet op. Ik zou er niet willen wonen in een wijk waar onverdraagzaamheid gepredikt wordt. Iedereen die de discussie over het huisvesten van mensen met schizofrenie een beetje heeft gevolgd zal snappen waar ik het over heb.

De beste wensen nog voor 2011. En ik hoop voor iedereen die dit leest ook een jaar vol humor. Niet alleen omdat lachen gezond is maar vooral omdat humor mensen onbewust bewust maakt. Hoe ik aan die onzin kom wil ik u graag uitleggen.

In de meeste gezinnen worden de problemen vaak aan de keukentafel besproken, al dan niet ontaardend in felle discussies. Ook bij Hansaplast worden de nodige discussies gevoerd maar de laatste tijd steeds vaker zonder grote meningsverschillen. We worden een dagje ouder en daarmee bedaarder. Toch wordt er nog veel afgeouwehoerd in onze keuken, bij uitstek de plek om eens rustig bij te praten.

Wat is dat nou, Ujes? Udens, Volkels, Peels, Venhorst’s of Boekels, dialect? Ik zou het niet weten, in ieder geval Brabants. ‘weetikkut’ zou beter passen achter deze vraag. Maar laat ik niet te veel dialect gaan schrijven, het Nederlands valt me al niet mee, laat staan het Ujes dialect. Dat laat ik liever over aan die mensen die elk jaar meedoen aan die mooie wedstrijd in de raadzaal van ons gemeentehuis.

Wat een kop hoor ik u denken, die heeft niet goed geluisterd en gelezen de afgelopen weken. Toch wel hoor, maar soms is het resultaat van een maatregel anders dan verwacht. Marianne Thieme maakt in haar reclamespotjes bekend dat 1 dag in de week geen vlees eten een enorme besparing geeft in de co2 uitstoot, en ervoor zorgt dat duizenden liters schoon drinkwater gespaard worden. Mits we dat natuurlijk met zo veel mogelijk mensen gaan doen. Dat zal allemaal wel waar zijn, want een aantal jaren geleden is al bewezen dat de productie van vlees natuurlijk niet alleen gepaard gaat met het fokken en vetmesten van koeien, varkens, kippen en wat dies meer zij.

Het valt de laatste jaren op dat er steeds minder gelovigen zijn. Nu is dat niets nieuws als je het over de kerk hebt. Maar ik heb het over een ander soort gelovigen. Jawel beste lezer, we hebben vele soorten geloven en daarmee gelovigen. Ooit waren een vader en moeder trots op hun gezin en werkten hard om een goed bestaan te hebben en een goede toekomst aan hun kroost te kunnen geven. Hier geloofden ze heilig in. Dat er belasting betaald moest worden vond men niet zo erg, men kreeg er toch ook van alles voor terug.

“Hij gaat eruit “,bralde ik bij thuiskomst. “Ja maar je hebt hem laatst nog helemaal opgekalefaterd”, antwoordde mijn ega als poging om mij op andere gedachten te brengen. Het moge aan de hij-aanduiding duidelijk zijn dat het hier niet mijn schoonmoeder betreft: Neen het is de caravan!

Laat ik het maar toegeven: Ook ik heb gediscrimineerd. Omdat er in mijn jeugdige jaren nog niet voldoende Turken en Marokkanen voorhanden waren om onze frustraties bot te vieren, selecteerden wij onder elkaar.